رابطه سخت رویی با خودکار آمدی و کنترل شخصی در مبتلایان به سرطان پستان

مقدمه و هدف: سرطان از مهم ترین علل مرگ و میر در دنیاست. امروزه علاوه بر مداخلات زیست شناختی و پزشکی احتمال تأثیر سایر عوامل در سازگاری و کارایی اقدامات درمانی مطرح گردیده است. در این راستا پژوهش حاضر به بررسی رابطه بین سخت رویی با خودکارآمدی و کنترل شخصی در بیماران مبتلا به سرطان پرداخته است. روش ها: این مطالعه توصیفی به صورت مقطعی انجام شده است. داده ها از 50 زن مبتلا به سرطان پستان در بیمارستان امید مشهد جمع آوری شد. واحدهای مورد مطالعه به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش پرسشنامه ی سخت رویی، خودکارآمدی و ادراک بیماری بود. داده ها با استفاده از روش ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج: میانگین سنی گروه مورد بررسی 45.5 سال بوده است. بین سخت رویی با خودکارآمدی و کنترل شخصی بترتیب (0.005p=، 0.33r= و 0.007p=، 0.19r=) همبستگی معناداری وجود داشت. هم چنین سخت رویی 13درصد واریانس خودکارآمدی و 5 درصد واریانس مؤلفه کنترل شخصی در بیماران سرطانی را پیش بینی می نمود. نتیجه گیری: بر اساس یافته­ ها خودکارآمدی و توانایی کنترل بیماری با سخت رویی رابطه داشته و می تواند نحوه رفتار فرد در برابر سرطان و سایر بیماری های مزمن را پیش بینی کند. با توجه به اینکه سخت رویی و مؤلفه های آن تحت تاثیر محیط و شرایط آن قرار دارد، لذا آموزش بیماران جهت توانمندسازی آن ­ها در این زمینه پیشنهاد می­ شود.